W pierwszym sezonie po powrocie do najwyższej klasy rozrywkowej zawodnicy Falubazu zakończyli zmagania na siódmym miejscu pośród dziesięciu zespołów, zapewniając sobie tym samym spokojnie utrzymanie. Jednym z ważniejszych sukcesów w 1978 r. było pokonanie na torze przy Wrocławskiej 69 lokalnego rywala – Stali Gorzów. Niespodziewane zwycięstwo, do którego walnie przyczynił się Andrzej Huszcza – zdobywca 20 punktów – miało również tragiczny wymiar. Poważną kontuzję po upadku z legendą gości Edwardem Jancerzem odniósł Aleksander Grygor, która jak się okazało zakończyła jego karierę.
Rok później Falubaz drugi raz w historii stanął na najniższym podium Drużynowych Mistrzostw Polski choć do końca o brązowy medal walczyli także torunianie. „Anioły” miały dwa punkty przewagi przed ostatnią kolejką, ale świetnie dysponowany Falubaz pewnie pokonał na wyjeździe Spartę Wrocław i tym samym dzięki bilansowi małych punktów w tabeli końcowej okazał się lepszy. Warto tutaj zaznaczyć, że jednym z najskuteczniejszych zawodników ligi był Andrzej Huszcza.
Sezon 1980 to ponownie siódma lokata Falubazu oraz pewne utrzymanie. Tym razem liderem zespołu był Henryk Olszak.
W dzisiejszym wpisie skupimy się zaś na pojedynku derbowym z 27 września 1981 r. Było to pierwsze zwycięstwo Falubazu w derbach na wyjeździe, ale nie na gorzowskim torze. Przed startem rozgrywek zarówno na stadionie w Zielonej Górze jak i w Gorzowie doszło do przebudowy. Jednak w przypadku Stali prace się przedłużyły i jej zawodnicy zmuszeni byli startować na poznańskim owalu.
W pierwszym meczu tych drużyn, który miał miejsce 7 czerwca, lepsi okazali się zielonogórzanie, pewnie wygrywając 54:36. W rewanżu zapowiadało się na zaciekłą rywalizację choć liderująca w tabeli Stal przystąpiła do spotkania w okrojonym składzie. W jej szeregach zabrakło kontuzjowanych Bogusława Nowaka oraz Jerzego Rembasa.
Początek meczu należał do „gospodarzy”, którzy po dwóch biegach prowadzili 9:3. Najpierw 4:2 wygrała para Edward Jancarz – Stanisław Racięda, a później podwójny triumf odnieśli Ryszard Fabiszewski i Mieczysław Woźniak.
Jednak zielonogórzanie najpierw doprowadzili do remisu po wyścigu piątym, a po siódmym wyszli na dwupunktowe prowadzenie 20:22. Falubaz stopniowo powiększał przewagę i po dziesięciu biegach było już 27:33.
W następnej odsłonie spotkania Jacnarz oraz Woźniak wygrali 5:0, bo na tor upadli Stefan Żeromski i Jarosław Glinka. Różnica zmalała zatem do jednego „oczka” i kwestia zwycięstwa wciąż była otwarta. Gorzowianie nie poszli za ciosem, przegrywając kolejne trzy gonitwy 2:4 i tracąc tym samym szansę na pokonanie gości. Okazało się, że świetne spasowany z poznańskim torem Edward Jacnarz (15 punktów), który był tego dnia nieuchwytny, to za mało na wyrównaną ekipę Falubazu. W naszych szeregach liderami byli Henryk Olszak (13+1) i Andrzej Huszcza (13). Solidnie punktowali także Stefan Żeromski (8) oraz Maciej Jaworek (7+1). Cenne „oczka” dorzucili również bracia Krzystyniakowie: Jan (4+1) i Alfred (3+1).
Jak wspomniał na łamach „Gazety Zielonogórskiej” nieżyjący już Krzysztof Hołyński: W drużynie Stali samotny Jacnarz nie mógł wiele zdziałać nie mając wsparcia wśród kolegów. Był on najlepszym żużlowcem meczu wygrywając wszystkie swoje wyścigi z dużą przewagą, ale pozostali jeździli kiepsko. Zespół zielonogórzan tym razem stanowił zwarty monolit i wszyscy zawodnicy zasłużyli na uznanie a szczególnie podobali się Huszcza, Olszak i Żeromski.
Jak duże znaczenie miał ten pojedynek okazało się pod koniec sezonu. Falubaz wygrał ligę zaledwie dwoma punktami i zwycięstwo na torze w Poznaniu walnie przyczyniło się do pierwszego w historii tytułu Drużynowego Mistrza Polski. Jego świętowanie odbyło się po ostatnim meczu, w którym zielonogórzanie pokonali obrońcę tytułu – Unie Leszno.
Stal Gorzów 41
Edward Jancarz - 15 (3,3,3,3,3)
Stanisław Racięda – 1 (1,0,0,u,0)
Ryszard Fabiszewski – 10 +1 (3,2,1*,2,2)
Mieczysław Woźniak – 6+2 (2*,0,2,2*,0)
Marek Towalski – 9 (2,2,2,1,2)
Krzysztof Okupski – 0 (0,0,-,0,0)
Benedykt Dąbrowski – 0 (0)
Falubaz Zielona Góra 48
Henryk Olszak – 13+1 (2,3,3,2*,3)
Jan Krzystyniak – 4+1 (0,1,1,1*)
Stefan Żeromski – 8 (0,3,2,u,3)
Maciej Jaworek – 7+1 (1,1,1*,3,1)
Andrzej Huszcza – 13 (3,2,3,3,2)
Alfred Krzystyniak – 3+1 (1,1*,d,-,1)
Źródła:
W.Dobruszek, Żużlowy leksykon ligowy, t. X, Leszno 2018;
„Gazeta Zielonogórska”;
www.speedwayw.pl
