Zafascynowany motocyklami, wbrew woli rodziców zapisuje się do szkółki żużlowej, gdzie pod okiem Stanisława Sochackiego uczy się nie tylko podstaw żużlowego rzemiosła, ale i odpowiedzialności, skromności i pracowitości. We wrześniu 1975 roku, niecały miesiąc po zdaniu licencji, startuje w pierwszych zawodach ligowych. Niestety, inauguracja nie należy do udanych. Zawodnik łamie nogę i na kolejne starty musi czekać całą zimę. To właśnie sezon 1976 był przetarciem Andrzeja Huszczy przed nadchodzącymi sukcesami, bowiem już w kolejnym roku przywozi do domu coraz więcej medali i pucharów (zdobywa, m.in. Srebrny Kask). W tym momencie śmiało można powiedzieć, że kariera Andrzeja Huszczy eksplodowała. Fenomenalny młodzieniec z Zielonej Góry otrzymuje w 1978 roku powołanie do kadry narodowej i w Landshut wraz z kolegami z reprezentacji zdobywa brązowy medal Drużynowych Mistrzostw Świata. Przebojem wchodzi również do krajowej czołówki. Debiutując w finale Indywidualnych Mistrzostw Polski w Gorzowie w 1978 roku, zajmuje wysokie czwarte miejsce, przegrywając walkę o medal w biegu dodatkowym.
Worek z medalami zapełnia się niezwykle szybko. Huszcza bryluje na polskich torach, zbierając doświadczenie i kolejne medale w finałach IMP, MIMP, MPPK i wielu innych. W sezonie 1980 kolejny raz powołany zostaje do kadry narodowej na finał Drużynowych Mistrzostw Świata we Wrocławiu. Zdobywa swój drugi brązowy medal tych rozgrywek. Otrzymuje zgodę na starty w Anglii. W sezonach 1980-1981 reprezentuje kluby w Leicester, Hackney oraz Reading, gdzie może rozwijać swój talent.
Sezon 1982 to z perspektywy czasu najważniejszy i najmilej wspominany przez Andrzeja Huszczę rok, kiedy wywalczył najcenniejszy medal: - 22 lipca 1982 roku był chyba najwspanialszym dniem w moim życiu. Rano urodziła mi się córka, a po południu zostałem mistrzem Polski. To było niewiarygodne!
Oprócz złotego medalu Indywidualnych Mistrzostw Polski, wraz z kolegami z Falubazu zdobywa złote krążki w jeździe parami oraz drugi rok z rzędu w Drużynowych Mistrzostwach Polski. Na krajowym podwórku rzadko znajdywał pogromcę, cały czas jednak marzył o finale światowym. Okazja na awans nadarzyła się w 1983 roku w Rybniku podczas finału kontynentalnego. Po trzech seriach startów Huszcza ma osiem punktów, niestety dwa ostatnie biegi kończą się defektami, pozbawiając tym samym popularnego „Tomka” niemal pewnego miejsca w finale.
Przez wiele lat jako lider Falubazu Zielona Góra poprowadził drużynę po cztery złote medale DMP oraz trzykrotnie po Mistrzostwo Polski Par Klubowych. W finałach Indywidualnych Mistrzostw Polski może poszczycić się dwoma medalami brązowymi oraz jednym srebrem i złotym medalem. Andrzej Huszcza jest nie tylko multimedalistą, ale i rekordzistą w wielu żużlowych statystykach (m.in. największa liczba punktów w lidze, najdłuższa kariera żużlowa). Wielokrotnie osiągał również rekordowe czasy na wielu polskich torach. Przez niemal całą karierę wiernie nosił plastron z Myszką na piersi, dopiero dwa ostatnie sezony spędził w Poznaniu w drużynie Skorpionów, będąc gwiazdą reaktywowanej sekcji żużlowej.
Przez całą swoją karierę niechętnie odpowiadał na pytania o termin jej zakończenia. 20 grudnia 2007 roku do ostatniej chwili decyzję o zakończeniu przygody z zawodowym uprawianiem sportu trzymał w tajemnicy nawet przed najbliższą rodziną. Tego dnia, podczas prezentacji zielonogórskiego zespołu po 33. sezonach ogłosił oficjalnie zakończenie sportowej kariery.
Piotr Toporek
OSIĄGNIĘCIA:
Indywidualne Mistrzostwa Polski:
Złoty medal: 1982(Zielona Góra)
Srebrny medal: 1980(Leszno)
Brązowy medal: 1983(Gdańsk), 1984(Gorzów)
Indywidualny Puchar Polski:
Złoty medal: 1988(Opole)
Srebrny medal: 1986(Tarnów)
Młodzieżowe Indywidualne Mistrzostwa Polski:
Srebrny medal: 1978(Leszno)
Brązowy medal: 1977(Bydgoszcz)
Złoty kask:
Srebrny medal: 1989(Tarnów,Wrocław), 1991(Gdańsk,Wrocław)
Brązowy medal: 1978(Chorzów), 1983(Leszno), 1986, 2000(Wrocław)
Srebrny kask:
Złoty medal: 1977(Ruda Śląska,Lublin), 1978(Opole)
Brązowy medal: 1976 (Ruda Śląska, Zielona Góra), 1979(Zielona Góra)
Brązowy kask:
Srebrny medal: 1976(Łódź)
Brązowy medal: 1978(Rybnik)
Drużynowe Mistrzostwa Świata
Brązowy medal: 1978(Landshut); 1980(Wrocław)
Drużynowe Mistrzostwa Polski:
Złoty medal: 1981, 1982, 1985, 1991
Srebrny medal: 1989
Brązowy medal: 1984
Mistrzostwa Polski Par Klubowych:
Złoty medal: 1979(Gniezno), 1982(Gorzów), 1983(Zielona Góra)
Srebrny medal: 1993(Grudziądz), 2003(Leszno)
Brązowy medal: 1986(Toruń)
