Henryk Olszak urodził się 22.10.1957 w Czerwieńsku. W barwach Falubazu startował w latach 1976-1983. Do drużyny dołączył w czasie, kiedy brała udział w rozgrywkach drugoligowych. Już po roku wspólnie z kilka miesięcy starszym Andrzejem Huszczą oraz bardziej doświadczonymi kolegami (m. in. Zbigniewem Filipiakiem, Janem Grabowskim i Jerzym Marcinkowskim) doprowadzili do awansu Falubazu do pierwszej ligi, w której został przez następne 17 lat. W tym sezonie Olszak osiągnął imponującą jak na dwudziestolatka średnią biegową: 2,25. W 1978 dotarł do finału Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów w Lonigo, gdzie zajął 9. lokatę, oraz do ćwierćfinału Indywidualnych Mistrzostw Polski w Toruniu, który okazał się dla Niego pechowy (0,1,d,w,w) i zajął dopiero 16. miejsce.
W 1981 r. wygrał rundę wstępną IMŚ w bułgarskim Szumen, później poprzez ćwierćfinał kontynentalny w austriackim Wiener Neustadt i półfinał w Pradze , dotarł do finału światowego na słynnym Wembley. Tam jako rezerwowy wystartował raz i nie zdobył punktu, ale samo dotarcie do finału w Londynie było dla Niego ogromnym sukcesem. W 1980 roku zdobył brązowy medal IMP, ulegając Bernardowi Jąderowi oraz Andrzejowi Huszczy, jednak pokonał takich zawodników jak Edward Jancarz, Roman Jankowski czy Zenon Plech, którzy uplasowali się na pozycjach 4-6. Przez dwa kolejne lata w finałach IMP zajmował 8. pozycję. W sezonie \'78 zajął 2. miejsce w turnieju o Srebrny Kask. Olszak może się również poszczycić niezłymi osiągnięciami w rywalizacji drużynowej. Oprócz wspomnianego już drużynowego awansu do 1.ligi, w sezonie \'79 zdobył z Falubazem brązowy medal DMP i był oczywiście członkiem ekipy, która dwa lata pod rząd (\'81, \'82) zdobyła tytuł Drużynowego Mistrza Polski. Wspólnie z Huszczą wywalczył MPPK w Gnieźnie w 1979 r., wyprzedzając drugą Polonię Bydgoszcz o 5 punktów. Rok później pod nieobecność Huszczy, który startował wówczas w Wielkiej Brytanii, Olszak wraz z Janem Krzystyniakiem zajęli w MPPK rozgrywanych na torze w Zielonej Górze 4. miejsce.
W roku 1983 ten niezwykle skuteczny zawodnik przeniósł się do drugoligowego Startu Gniezno, gdzie jeździł w latach 1984 – 85 oraz 1989. Powodem odejścia były konflikty na linii klub – zawodnik. Na początku roku odbyły się dwa obozy przygotowawcze, w których Olszak nie uczestniczył. Oficjalnym powodem była niesubordynacja zawodnika. Nieoficjalnie mówiono, że nie przykładał się do treningów i prowadził zbyt bujne życie towarzyskie. Do Gniezna trafił jako zawodnik mający zapełnić lukę po dwóch liderach Startu: Wojciechu Kaczmarku, który zakończył karierę oraz po Eugeniuszu Błaszaku, który przeszedł do rzeszowskiej Stali.Jak się okazało, wychowanek KSF stał się w pierwszej stolicy Polski podstawowym zawodnikiem w drużynie, tym samym spełniając oczekiwania swojego nowego klubu. Tam też niestety zakończył swoją karierę, wracając jeszcze na rok w sezonie 1989, w którym Jego średnia biegowa ledwie przekroczyła 1pkt.W 1998 roku zajął się szkoleniem Tomasza Nowakowskiego. Efekty pracy z juniorem Startu były wręcz natychmiastowe. W ciągu kilku tygodni Tomasz stał się podstawowym zawodnikiem młodzieżowej drużyny Startu, która sięgnęła wtedy po złoto MDMP.
